ಒಂಟಿತನ

ಪದಗಳು ಕವನದಾ
ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಗದಾದಾಗ
ಅದೇನೋ ವಿಚಿತ್ರವಾದ
ಒಂಟಿತನದ ಭಾವ
ನನ್ನನೀಗೀಗ ಕಾಡುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಹೀಗಿರಲಿಲ್ಲ
ಪದಗಳಿಗೂ ನನಗೂ
ತೀರಾ ಪರಿಚಯದ ನಂಟು
ಅಂತೇನೂ ಇದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅದು ತೀರಾ ಆಕಸ್ಮಿಕದ ಭೇಟಿ,
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕವನ ಕಟ್ಟೆಯಲಿ
ಜೊತೆ ಜೊತೆಗಿರಲು
ನೋಡುಗರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ
ಮಾತುಗಳೇ ಅವುಗಳ
ಸನಿಹವ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ
ಬಯಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು.
ಅಂದು ಆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ
ಮಾತುಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ
ಕಿವಿಗೊಡಬಾರದಿತ್ತೇನೋ...?
ಹೀಗೆ ಒಂಟಿತನದ
ನೋವ ನುಂಗುವುದು
ನನಗಾಗ ದಕ್ಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ...?
ಹಾಗಿರುತ್ತಿತೋ ಏನೋ...?
ಹೀಗಿರುತಿತ್ತೋ ಏನೋ...?
ಎಂದು ಈಗ ಯೋಚಿಸಿ ಫಲವೇನು...?
ಗೀಚುವ ಗೀಳಿನ
ನೀರಿನೊಳಗಿಳಿದಾಗಿದೆ
ಆಗಾಗಾ ಒಂಟಿತನದ
ಚಳಿಯ ಸಹಿಸುವುದು
ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ.