ಸಾಂತ್ವಾನ....

ನಾನೇನೂ ಸಾಂತ್ವಾನದ
ಮಾತುಗಳನಾಡದೇ ಹೋದೆ...
ಪತಿಯ ಕಳೆದುಕೊಂಡ
ನನ್ನಕ್ಕನ ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ
ಅಣೆಕಟ್ಟನು ಕಟ್ಟಲಾರದೆ
ಅಸಹಾಯಕನಾಗಿ ನಾ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟೆ...

ಮನದಾಳದ ತುಂಬಾ
ತಡಕಾಡುತಲಿದ್ದೆ...
" ನಾನೇಕೆ ಬದುಕಲಿ...? "
ಎನುವ ಅವಳ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ
ಉತ್ತರವಾಗಬಲ್ಲ ಶಬ್ದಗಳೇನಾದರೂ
ಸಿಕ್ಕೀತೆ....?
ಎನುವ ಆಸೆಯಿಂದ...
ಅಲ್ಲೂ ನಿರಾಸೆ,
ನಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸೋತು ಹೋದೆ.

ಬಲು ದಿಟ್ಟೆ ನನ್ನಕ್ಕ
ಕಷ್ಟಗಳಿಗಂಜುವವಳಲ್ಲ...
ನನ್ನ ಜೀವನದ ಹಾದಿಯಲೇ
ಏಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಮುಳ್ಳುಗಳೆಂದಾಗ
ಉತ್ತರವ ಕೊಡಲಾಗದೇ
ತಡವರಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ...

ನಿನ್ನಾಟವ ನಿಲ್ಲಿಸೆಂದು
ನಾನೆಂದೂ ಗೋಗರೆಯುವುದಿಲ್ಲ,
ನಿನ್ನ ಜರೆಯುವುದಿಲ್ಲ,
ಹೇ ಭಗವಂತ...
ನೊಂದ ನನ್ನವರ
ಸಂತೈಸುವ ಶಕ್ತಿ ಕೊಡು...
ಎಂದಷ್ಟೇ ಅಂಗಲಾಚುತ್ತೇನೆ...
ಎಂದಷ್ಟೇ ಅಂಗಲಾಚುತ್ತೇನೆ...